Zgodnie z art. 79 ust. 4) ustawy o rachunkowości niezłożenie sprawozdania finansowego oraz sprawozdania z działalności we właściwym rejestrze sądowym podlega karze grzywny albo karze ograniczenia wolności.

Zasady wymiaru kar określa kodeks karny. Zgodnie z art. 33 § 1 kodeksu karnego, grzywnę wymierza się w stawkach dziennych, określając liczbę stawek oraz wysokość jednej stawki; jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, najniższa liczba stawek wynosi 10, zaś najwyższa 540.

Zgodnie z art. 33 § 3 kodeksu karnego ustalając stawkę dzienną, sąd bierze pod uwagę dochody sprawcy, jego warunki osobiste, rodzinne, stosunki majątkowe i możliwości zarobkowe; stawka dzienna nie może być niższa od 10 zł ani też przekraczać 2000 zł.

Karę ograniczenia wolności wymierza się, zgodnie z art. 34 § 1 kodeksu karnego w miesiącach i latach, przy czym kara ta trwa najkrócej miesiąc, a najdłużej 2 lata. Kara ograniczenia wolności może polegać na obowiązku wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze od 20 do 40 godzin w stosunku miesięcznym albo potrąceniu od 10% do 25% wynagrodzenia za pracę w stosunku miesięcznym na cel społeczny wskazany przez sąd.

Ponadto zgodnie z art. 80b kodeksu karnego skarbowego nieprzekazanie w terminie właściwemu organowi podatkowemu sprawozdania finansowego podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe.

Zgodnie z art. 23 § 1 oraz 3 kodeksu karnego skarbowego wymierzając karę grzywny, sąd określa liczbę stawek oraz wysokość jednej stawki dziennej; jeżeli kodeks nie stanowi inaczej, najniższa liczba stawek wynosi 10, najwyższa – 720. Stawka dzienna nie może być niższa od jednej trzydziestej części minimalnego wynagrodzenia ani też przekraczać jej czterystukrotności.