Zgodnie z art. 20 ust. 1 prawa upadłościowego:

Wniosek o ogłoszenie upadłości może zgłosić dłużnik lub każdy z jego wierzycieli osobistych.

Zatem wniosek o ogłoszenie upadłości nie może zgłosić każdy wierzyciel, a jedynie wierzyciel osobisty. Wierzycielem osobistym jest taki wierzyciel, któremu przysługuje prawo żądania uregulowania zobowiązania z majątku osobistego dłużnika, a nie z konkretnej rzeczy. Oznacza to, że wniosku o ogłoszenie upadłości dłużnika nie może zgłosić wierzyciel, którego wierzytelność jest zaspokojona rzeczowo.

Podstawową przesłanką ogłoszenia upadłości jest istnienie stanu niewypłacalności dłużnika, czyli utrata zdolności do terminowej realizacji swoich wymagalnych zobowiązań pieniężnych. Domniemywa się, że dłużnik utracił zdolność do terminowego wywiązania się ze swoich wymagalnych zobowiązań finansowych, jeśli opóźnienie w ich wykonaniu przekroczy trzy miesiące.

W przypadku, w którym wniosek o ogłoszenie upadłości zgłasza wierzyciel, powinien on w składanym wniosku uprawdopodobnić swoją wierzytelność. Wniosek o ogłoszenie upadłości jest pismem procesowym, który inicjuje stosowne postępowanie, stąd musi odpowiadać wymogom zawartym w kodeksie postępowania cywilnego.

Wniosek o ogłoszenie upadłości można złożyć jedynie poprzez system teleinformatyczny obsługujący postępowanie w przedmiocie ogłoszenia upadłości – czyli Krajowy Rejestr Zadłużonych i jest składany na formularzu.

Wniosek o ogłoszenie upadłości, zgodnie z art. 74 pkt 1) ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, wynosi 1000 zł.