Odpowiedzialność współmałżonka za długi powstałe w toku prowadzenia jednoosobowej działalności gospodarczej przez drugiego małżonka będzie uzależniona przede wszystkim od rodzaju panującego pomiędzy małżonkami ustroju majątkowego oraz wyrażenia zgody przez współmałżonka na zaciągnięcie określonego zobowiązania.

W sytuacji gdy pomiędzy współmałżonkami panuje ustrój rozdzielności majątkowej to współmałżonek nie ponosi odpowiedzialności majątkowej ze swojego majątku za zobowiązania drugiego współmałżonka powstałe w związku z prowadzeniem działalności gospodarczej.

W sytuacji, gdy pomiędzy współmałżonkami panuje ustrój wspólności ustawowej, który zgodnie z art. 31 § 1 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego powstaje z mocy prawa z chwilą zawarcia małżeństwa, zastosowanie do odpowiedzialności majątkowej współmałżonków znajdzie art. 41 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego.

Zgodnie z art. 41 § 1 – 2 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

• 1. Jeżeli małżonek zaciągnął zobowiązanie za zgodą drugiego małżonka, wierzyciel może żądać zaspokojenia także z majątku wspólnego małżonków.
• 2. Jeżeli małżonek zaciągnął zobowiązanie bez zgody drugiego małżonka albo zobowiązanie jednego z małżonków nie wynika z czynności prawnej, wierzyciel może żądać zaspokojenia z majątku osobistego dłużnika, z wynagrodzenia za pracę lub z dochodów uzyskanych przez dłużnika z innej działalności zarobkowej, jak również z korzyści uzyskanych z jego praw, o których mowa w art. 33 pkt 9, a jeżeli wierzytelność powstała w związku z prowadzeniem przedsiębiorstwa, także z przedmiotów majątkowych wchodzących w skład przedsiębiorstwa.

W związku z powyższym, zakres odpowiedzialności w istotny sposób jest zależny od wyrażenia zgody na zaciągnięcie zobowiązania przez drugiego małżonka:

1. w przypadku zobowiązań zaciągniętych za zgodą drugiego małżonka, wierzyciel może żądać zaspokojenia z majątku odrębnego dłużnika – przedsiębiorcy oraz z majątku wspólnego obojga małżonków;
2. w przypadku zobowiązań zaciągniętych bez zgody drugiego małżonka, wierzyciel może żądać zaspokojenia z majątku odrębnego dłużnika – przedsiębiorcy, z jego wynagrodzenia za pracę, dochodów z działalności zarobkowej, korzyści uzyskanych z innych jego praw oraz z przedmiotów wchodzących w skład przedsiębiorstwa.