Przepisy o postępowaniu w sprawach gospodarczych mają zastosowanie w sprawach wymienionych w katalogu zawartym w art. 458² § 1 kpc. Natomiast nie dotyczy to spraw z umów leasingu oraz z umów o roboty budowlane – jeżeli jedną ze stron jest konsument, z tym że sprawy te podlegają rozpoznaniu przez sąd gospodarczy. Co do zasady, stosowanie tych przepisów w sprawach wymienionych w katalogu z art. 458² § 1 kpc jest obligatoryjne, jeśli podlegają one rozpoznaniu w procesie.

Najważniejsze różnice w postępowaniu procesowym w sprawach gospodarczych w porównaniu do ogólnych zasad procesowych dotyczą przede wszystkim reguł postępowania dowodowego. Te odmienności obejmują ograniczenia czasowe dotyczące przedstawiania twierdzeń i dowodów przez strony procesu (art. 458⁵ k.p.c.), możliwość umownego wyłączenia określonych dowodów w sprawie (art. 458⁹ k.p.c.) oraz zmianę hierarchii znaczenia dowodów, gdzie dowody z dokumentów mają pierwszeństwo przed dowodami z zeznań świadków (art. 458¹⁰ k.p.c.).

Ustawodawca wprowadza także odmienności w zakresie wykazywania nabycia, utraty lub zmiany uprawnienia strony w danym stosunku prawnym (art. 45811 k.p.c.). Legislator uzasadnia surowsze wymagania procesowe przekonaniem, że ze względu na ważność stosunków cywilnoprawnych w obrocie gospodarczym, postępowanie w sprawach gospodarczych powinno przebiegać szybko i efektywnie. Efektywność postępowania w sprawach gospodarczych jest także wspierana przez zakaz zmiany podmiotowej i przedmiotowej powództwa, ograniczenie możliwości fakultatywnego zawieszenia postępowania (art. 458^8‑ k.p.c.) oraz sankcje nakładane na strony, które nie skorzystały z pozasądowego rozwiązania sporu, w postaci obciążenia ich kosztami procesu (art. 458¹² k.p.c.).