Przekazywanie danych osobowych do krajów spoza Europejskiego Obszaru Gospodarczego (EOG) podlega pewnym zasadom i ograniczeniom, które zostały określone w ogólnym rozporządzeniu o ochronie danych (RODO). Jest kilka kluczowych zasad dotyczących przekazywania danych osobowych do krajów spoza EOG:

Adekwatność ochrony danych – Przed przekazaniem danych osobowych do kraju spoza EOG, konieczne jest sprawdzenie, czy ten kraj zapewnia odpowiedni poziom ochrony danych osobowych. Jeśli Komisja Europejska uzna, że kraj ten ma adekwatny poziom ochrony, przekazywanie danych jest uznawane za zgodne z RODO.

Mechanizmy ochrony danych – Jeśli kraj docelowy nie ma uznanej adekwatności, organizacja musi stosować odpowiednie mechanizmy ochrony danych. Mogą to być klauzule standardowe umowy (Standard Contractual Clauses – SCC), które są przyjęte przez Komisję Europejską i mogą być dołączane do umów przekazu danych.

Inne środki ochrony danych – Oprócz klauzul standardowych umowy istnieją inne środki ochrony danych, takie jak „bindujące reguły korporacyjne” (BCR) dla grupy przedsiębiorstw czy mechanizmy certyfikacji.

Uznanie adekwatności przez organ nadzorczy – Organ nadzorczy ds. ochrony danych w danym kraju może uznać, że konkretne przekazywanie danych jest zgodne z RODO, mimo braku ogólnego uznania adekwatności przez Komisję Europejską.

Indywidualna zgoda – Przekazywanie danych osobowych może być zgodne z RODO, jeśli osoba, której dane dotyczą, wyraziła na to indywidualną, świadomą, i jednoznaczną zgodę.

Przekazywanie danych osobowych do niektórych krajów, takich jak Stany Zjednoczone, może wiązać się z dodatkowymi wymaganiami, zwłaszcza po unieważnieniu umowy „Privacy Shield” przez Trybunał Sprawiedliwości UE. W takich przypadkach konieczne mogą być dodatkowe środki ochrony danych, aby spełnić wymogi RODO. Organ nadzorczy ds. ochrony danych w danym kraju może udzielić dodatkowych informacji i wytycznych dotyczących konkretnych przypadków przekazywania danych.