Zasady jednoznaczności i zrozumiałości wzorca umowy dla konsumentów są regulowane w polskim prawie przez art. 385 par. 2 kodeksu cywilnego. Wzorzec umowy, który jest standardowym dokumentem przygotowanym przez przedsiębiorcę, powinien być sformułowany w sposób jednoznaczny i zrozumiały dla konsumenta.

Zgodnie z tym przepisem, w przypadku gdy postanowienia umowy wzorca są niejednoznaczne, interpretacja tych postanowień powinna być korzystna dla konsumenta. Jest to zasada chroniąca interesy konsumentów i zapewniająca, że umowy przygotowane przez przedsiębiorców nie zawierają trudnych do zrozumienia czy niejasnych klauzul.

Warto jednak zauważyć, że zasady te nie mają zastosowania w postępowaniu w sprawach o uznanie postanowień wzorca umowy za niedozwolone. To oznacza, że w przypadku sporu dotyczącego uznania konkretnego postanowienia za niezgodne z prawem, zasady korzystne dla konsumenta mogą nie być w pełni stosowane.

Celem tych przepisów jest stworzenie równowagi między przedsiębiorcą a konsumentem, zapewniając, że umowy są zrozumiałe dla stron słabszej pozycji w procesie transakcyjnym, czyli konsumentów.